در نقد نسبتا برنامه دینی، شادی و خندوانه
سلام
#اول این که برنامه ی #خندوانه کپی صددرصد از برنامه ی tonight show با اجرای
jimmy fallon است که در کشورهای نامسلمان غربی و اروپایی درحال پخش است.
حال اینجا یک سوال مطرح می شود، خنده دینی چیست؟ آیا هر خنده ای خنده ی دینی به شمار می‌آید؟ مسلما پاسخ منفی است، حال خنده بی دلیلی که خندوانه مردم را به آن دعوت می کند «خنده ای دینی» به شمار می آید؟ درست است که دین فقط گریه نیست، اما همان دینی هم که این نسبت ناروا به آن داده می شود آیا تا کنون دیده اید که سفارش به گریه بی دلیل بکند؟ همان گونه که گریه بی دلیل در دین جایی ندارد نمی توان خنده بی دلیل را هم دینی دانست و نه تنها این امر دینی نیست بلکه مصداق بارز لهو است که دین به شدت مردم را از آن نهی کرده است. و از سوی دیگر اگر این برنامه را دینی به شمار آوریم، برنامه اصلی را نیز که این برنامه سعی کرده است یک کپی از آن ارائه دهد، برنامه ای دینی خواهد بود!
البته نگارنده به لزوم وجود فرح و شادی در جامعه اذعان دارد اما نکته ای که به نظر می رسد باعث انحراف در هدف گذاری برنامه هایی مانند خندوانه و یا در کل شبکه نسیم شده است فرق نگذاشتن میان فرح و شادی به عنوان یک مفهوم روحی و قلبی با خنده به عنوان یک نماد فیزیکی است. حتما دیده اید کسی را که با قلقک دادن از خنده به خود می پیچد، اما اگر تجربه او را داشته باشید می دانید که اصلا خوشحال نیست و یا کسی که در حال گریه شوق است و می دانید که از خوشحالی است که اشک می ریزد.
متاسفانه خنداندن مخاطب به معنای برانگیختن یک واکنش فیزیکی مانند یک مسکن موقت در فرد، به جای ایجاد شادی باعث شده است که هدفگذاری رسانه ملی به جای تولیدات واقعی به سمت تولید برنامه‌هایی مانند خندوانه و در سطحی بالاتر راه اندازی شبکه ای به نام نسیم برود.
البته این تنها انحراف رسانه ملی در سیاستگذاری و تولید برنامه نیست اما اینکه چنین انحرافی به نام دینی بودن برای مخاطب معرفی شود اشتباهی نیست که بتوان با اغماض از کنار آن گذشت.
