طلبه و ماشین 200 میلیونی؟! ..

مظاهر اشرافی‌گری و نمایش ثروت حالا دیگر به اقشار غیر‌مذهبی جامعه محدود نمی‌شود و با جا‌به‌جایی ارزش‌ها به سمت ارزش‌های مادی و تغییر ذائقه مردم به سمت تفکرات لیبرالی این طرز فکر و رفتار به برخی مذهبیون جامعه هم تسری پیدا کرده است. روحانیون و طلبه‌هایی که ماشین‌های 200 میلیونی سوار می‌شوند و به کلاس درس خارج فقه می‌روند تا آموزه‌های اسلامی را درباره ساده‌زیستی بیاموزند و در بالای منبرهای‌شان این آموزه‌ها را به مردم منتقل کنند! این قبیح  به جایی رسیده که صدای رهبر انقلاب را هم در آورده است. حضرت امام خامنه‌ای در درس خارج خود با انتقاد از روحانیونی که با ماشین‌های گران قیمت رفت و آمد می‌کنند، فرمودند: «بعضی آقایان با ماشین 200 میلیونی به درس می‌آیند. عقل من که قد نمی‌دهد! طلبه و ماشین 200 میلیونی! اگر هم پول داشته باشی هم اسراف و حرام است.»

اما چرا رهبر انقلاب استفاده یک طلبه و روحانی از ماشین 200‌میلیون تومانی را اسراف و حرام می‌دانند؟ چرا چنین موضوعی را برای سایر افراد جامعه به طور صریح عنوان نفرموده‌اند؟ پاسخ به این سؤال چندان هم سخت نیست چراکه طلبه‌ای که ماشین 200میلیونی سوار می‌شود یعنی دریافت درستی از آموزه‌های اسلام نداشته است؛ ‌آیات و روایاتی که در کنار توصیه به تلاش و کار برای به‌دست آوردن روزی و ثروت از سوی دیگر ثروت‌اندوزی را منع می‌کند چراکه وقتی ثروت در جایی جمع شد فساد هم کم کم مجال رخنه پیدا می‌کند. اما حکایت نفوذ فساد و تفکرات ثروت‌اندوزی و نمایش ثروت در یک طلبه نه فقط موجب انحراف وی از مسیر راست و مستقیم می‌شود بلکه موجب بدبینی افراد دیگر نسبت به اسلام و روحانیت  هم خواهد شد چراکه یک روحانی به هر تقدیر میزان و خط‌کشی از دینداری و افراد دیندار برای سایر افراد جامعه محسوب می‌شود.
 از سوی دیگر فردی که خودش سوار خودروی 200 میلیونی می‌شود چگونه می‌تواند دیگر افراد را از ثروت اندوزی و نمایش ثروت منع کند؟

حالا بیایید کمی به عقب باز‌گردیم. سال 70 و دیدار رهبر انقلاب با مسئولان و کارگزاران نظام؛ ‌حضرت امام خامنه‌ای در این دیدار فرمودند «گزارش آمده که روحانی عقیدتی، سیاسی در یکی از دستگاه‌ها، خودش ماشین دارد، ولی ماشین دولتی سوار می‌شود! من نوشتم که حق ندارد این کار را بکند. برای من جواب آمد که این کار رویه است و همه می‌کنند! این آقا خودش یک ماشین دارد، که برای خودش لازم است؛ یکی هم خانمش دارد و نمی‌شود که خانمش از این ماشین استفاده کند! عجب! این چه حرفی است؟ من الان اعلام می‌کنم و قبلاً هم نوشتم و این را گفتم که آن وقتی که آقایان امکانات شخصی دارند، حق ندارند از امکانات دولتی استفاده بکنند. اگر ماشین دارید، آن را سوار شوید و به وزارتخانه و محل کارتان بیایید؛ ماشین دولتی یعنی چه؟ والله اگر من از طرف مردم مورد ملامت قرار نمی‌گرفتم که مرتب ملاحظه‌ جهات امنیتی را توصیه می‌کنند، بنده با ماشین پیکان بیرون می‌آمدم.»
بدیهی است اگر مردم و بیش از همه روحانیت و طلاب این صحبت‌ها را آویزه گوش می‌کردند امروز شاهد بروز پدیده طلابی نبودیم که ماشین‌های 200 میلیونی سوار می‌شوند؛ ‌طلبه‌هایی که بی‌تردید منبرشان گیرا نخواهد بود.