روایتی تحریف آمیز از «ابن سینا» و «اصفهان» در عهد حاکمیت شیعیان

فیلم «طبیب» نمونه ی دیگری از تصاحب شخصیت های بزرگ ایرانی، تحریف آشکار تاریخ ایران و تخریب وجهه مسلمانان به شمار می آید؛ این بار آلمانی ها دست به کار شده اند تا تصویر پر اعوجاج دیگری بر روایت های روزافزون هالیوودی درباره ی تاریخ ایران افزوده گردد…

صاحب نیوز- محسن شهبازی/ شاید وقتی دیگران در غیاب و غفلت ما زندگی بزرگان ما را به تصویر می کشند، بهتر از این هم نشود که شخصیت اعجوبه ای چون «ابوعلی سینا» به غایت مستاصل و منفعل از کار درآید و دست آخر نیز راهی بهتر از خودکشی نیابد!

این بار آلمانی ها دست به کار شده اند و فیلم ۲۶ میلیون دلاری «طبیب» را بر مبنای رمان «حکیم» اثر «نواگوردن» آمریکایی ساخته اند تا تصویر پر اعوجاج دیگری بر روایت های روزافزون هالیوودی درباره ی تاریخ ایران افزوده گردد. هر چند در این میان می توان نقاط روشنی را چون مقایسه ی خرافه پرستی و عقب ماندگی در اروپای قرون وسطا با وضعیت پیشرفته ی سرزمین های اسلامی در آن زمان مشاهده کرد؛ اما نمی توان تحریفات عجیب و اغراض پشت پرده ی این فیلم را نادیده گرفت.

داستان از انگلستان در سال ۱۰۲۱ پس از میلاد آغاز می شود، جایی که تحت استیلای علم ستیزی کلیسا کودکی به نام «راب کول» پس از آن که مادر خود را به علت بیماری حصبه از دست می دهد؛ به آموختن طب علاقه مند می شود و به کسوت شاگردی یکی از «سلمانی» های آن دوران که کار درمان را نیز به شیوه ی ابتدایی و غلط انجام می داده اند در می آید. با گذشت زمان استاد او به نوعی بیماری چشمی مبتلا می شود. «راب» جوان در جستجوی راه حل درمان با تعدادی از «یهودیان» انگلستان آشنا می شود، آن ها با عمل جراحی چشمان استاد را درمان می کنند و اظهار می کنند که این شیوه ی درمانی نوین را از کلاس درس حکیم «ابن سینا» در «اصفهان» آموخته اند. این جاست که «راب کول» مسیحی که مقام و آوازه ی علمی «ابن سینا» او را به شگفتی واداشته است، جلای وطن می کند و بعد از تحمل دشواری های فراوان به «اصفهان» می آید تا در مدرسه ی ابوعلی سینا علم آموزی کند.

تصویر بخش ابتدایی فیلم از وضعیت سیاه اروپای قرون وسطا جالب توجه است، زمانی که «راب» و استاد او از سوی کلیسا به دلیل درمان مردم متهم به سحر و جادو می شوند و از سوی دیگر عقب ماندگی زندگی مردم در سطحی است که «راب» و استاد او برای یک زخم کوچک و ساده در انگشت پا به قطع آن می پردازند و فرد بیمار نیز از این که اولین قطع عضو خود را تجربه کرده است، اظهار خوشحالی و رضایت می کند!

اما نکته ی عجیب این جاست که در نیمه ی دوم فیلم و با ورود «راب کول» به اصفهان با این که طبق اسناد تاریخی در آن دوره حاکمان شیعه ی آل بویه در مسند امور بوده اند، حاکم اصفهان (علاء الدوله ی کاکویه ی دیلمی) به شمایل فردی خونخوار و بی ایمان به تصویر کشیده می شود و علمای مذهبی شهر نیز شبیه پدران مسیحی اروپای قرون وسطا افرادی خشک مغز و جبرگرا نشان داده می شوند که با تحقیقات علمی «ابن سینا» مخالف هستند و او را به زندان می افکنند و در سویی دیگر مردم شهر نیز افرادی تنبل و عیاش نشان داده می شوند. در واقع فیلم «طبیب» می کوشد علمای مسلمان را نیز چون سردمداران کلیسا مخالف دانش های جدید نشان دهد و در این میان فقط «یهودی» ها هستند که در جای جای فیلم به عنوان انسان هایی طالب علم و خوش فکر به تصویر کشیده می شوند. این در حالی است که «ابن سینا» بر خلاف آن چیزی که در فیلم خبری از آن نیست، برای مدتی وزارت علاءالدوله را بر عهده داشته و خود در دایره ی علمای مسلمان دوران تعریف می شده است و تلاش فیلم «طبیب» برای جدایی عامل تاثیرگزار «اسلام» از دلایل پیشرفت های ممالک اسلامی در آن دوران قابل تامل است.

یکی از مسائل دیگری که فیلم «طبیب» بر آن تاکید می کند، وضعیت زندگی اقلیت های مذهبی در جهان اسلام است، یهودیان انگلستان به «راب کول» که قصد سفر به اصفهان را دارد، هشدار می دهند که تو به عنوان یک مسیحی به محض ورود به جهان اسلام کشته خواهی شد و آن ها یهودیان را نیز با اکراه تحمل می کنند و از این رو «راب» مسیحی نام خود را به «جسی» تغییر می دهد و خود را به عنوان یک یهودی جا می زند تا بتواند به کلاس درس «ابن سینا» راه یابد و این در حالی است که در انتهای فیلم در اتفاقی متناقض با ادعای اولیه، علمای اصفهان به دلیل یهودی بودن «راب کول» که دست به تشریح غیرشرعی بدن انسان زده است، رای به اعدام او می دهند! و از این نظر فیلم «طبیب» تلاش گسترده ای برای القای تحت فشار بودن یهودیان و اقلیت های مذهبی در سرزمین های اسلامی مطرح می کند، این در حالی است که به گواهی اساتید تاریخ، اقلیت های مذهبی به خصوص در دوره ی آل بویه با آرامش کنار هم می زیسته اند و یکی از ویژگی‌های خاص دوره ی حاکمیت آل بویه این بوده که علما و اندیشمندان از ادیان مختلف در آزادی به بحث و گفت‌وگو و تبادل نظر درباره ی خداشناسی، نبوت و معاد می‌ پرداخته اند (+). یهود نوازی فیلم «طبیب» و تصویرسازی متعصبانه و خشونت بار از مسلمانان در کنار پرداختن به مسئله ای چون «سنگسار» بخشی از اغراض فیلم برای بهره برداری های امروزی را هویدا می کند.

شخصیت «ابن سینا» با بازی «بن کینزلی» (بازیگر چند فیلم ضد ایرانی) خالی از هر نوع ذکاوت و خلاقیت به تصویر کشیده می شود و فیلم «طبیب» بدون هیچ اشاره ای به اعتقادات و مذهب ابن سینا (+) او را فردی سردرگم و منفعل نشان می دهد که فقط به تکرار عقاید ارسطو و بقراط و دیگر فلاسفه ی غربی مشغول است و نام این افراد یک لحظه از زبان او جدا نمی شود. «ابن سینا» در بیشتر صحنه ها از جمله صحنه ی عمل جراحی شاه اصفهان رسما در نقش شاگرد «رابکول» مسیحی ظاهر می شود و در نهایت هم بر خلاف استنادات روشن تاریخی با حمله ی سلجوقیان به اصفهان و آتش گرفتن مدرسه اش میراث علمی خود را به «راب» می سپارد و با خوردن سم خودکشی می کند!

بنای تاریخی «مدرس ابن سینا» در خیابان ابن سینای اصفهان

 

چیزی که روشن است فیلم «طبیب» نمونه ی دیگری از تصاحب شخصیت های بزرگ ایرانی، تحریف آشکار تاریخ ایران و تخریب وجهه ی مسلمانان به شمار می آید، البته زمانی که معدود پیامدهای مثبت پخش جهانی چنین فیلمی با عملکرد غفلت آمیز متولیان فرهنگی کشور در تعریف و شناساندن این مفاخر و حفظ میراث آنها قیاس می شود، شاید در کمال تاسف بخشی از عملکرد سازندگان این فیلم قابل تقدیر هم به نظر آید! به ویژه آن که توجه شود که رابطه یتاریخی «ابن سینا» با شهر «اصفهان» از آن دست مسائلی است که در فضای فرهنگی و رسانه ای اصفهان کمتر به آن پرداخته شده و این روزها بنای تاریخی باقیمانده از مدرسه ی علمی ابن سینا در اصفهان رسما به فراموشی سپرده شده است.